شهرستان بابلسر در دشتهای ساحلی استان مازندران واقع شده و مرکز آن شهر بابلسر است که در فاصله 268 کیلومتری از تهران واقع شده است . در زمان های قدیم این شهر که بندر بود ، از نظر تجاری و تجارت بین ایران و روسیه نقش مهمی داشت ، اما پس از آن اهمیت خود را از دست داده است ، در دوران سلطنت پهلوی اول مورد استقبال قرار گرفت . این شهر گرچه کوچک است اما زیبا ، اما به دلیل داشتن مناطق تفریحی و فضای آرامش بخش مشهور است . این شهر نام فعلی خود را در سال 1927 به دست آورد. نام تاریخی این شهر MaÞhad-Sar یا مشهدسر است ، به معنی "راه ویژه به مشهد" ، با اشاره به تنها جاده ای که شمال غربی ایران به شمال شرقی وصل می شود ، از جمله مشهد ، که از بابلسر می گذشت. تا قرن 18th ، بابلسر به یک بندر تجاری شلوغ تبدیل شده بود. در زمان سلطنت نادرشاه ، این شهر یک پایگاه در دریای کاسپین برای ایران بود. تا سال 1909 ، بندر 12 درصد از کل درآمد گمرک ایران را به دست می آورد. اما ، تا سال 1895 ، بنادر در گیلان که قبلاً با بابلسر رقابت می کردند از آن پیشی گرفتند . در زمان سلطنت رضا شاه ، بابلسر بخش عمده تجارت باقیمانده خود را با بندر جدید (بندر شاه) در پایانه راه آهن فرامرزی ایران از دست داد. باربری که در سالهای 1935 و 1936 در بابلسر انجام می شد فقط 25،000 بود.در بابلسر در طول این مدت ، یک محله مدرن و یک هتل ساخته شده است . در پایان جنگ جهانی دوم به عنوان یک تفرجگاه ساحلی تابستانی برای مردم تهران ، دوران جدیدی از نشاط را در این شهر به وجود آورد که موجب فاز جدید گسترش سریع شد. جمعیت بابلسر از حدود 3500 نفر در سال 1945 به 11781 نفر در سال 1966 و 18810 نفر درسال 1976 افزایش یافته است .